Dziennik pisany nad Horyniem

W tych dniach, na prośbę proboszcza katedry łuckiej ks. Kan. Pawła Chomiaka, prowadzę rekolekcje wielkopostne ze szczególnym uwzględnieniem nauczania i dziedzictwa dwóch Sług Bożych związanych z tą świątynią – Pasterza diecezji łuckiej ks. Biskupa Adolfa Piotra Szelążka i proboszcza katedry ks. Władysława Bukowińskiego. Okazją do takiego ujęcia sprawy jest zapowiedziana na 11 września 2016 r. w Karagandzie beatyfikacja Czcigodnego Sługi Bożego ks. Władysława Bukowińskiego.

Od p. Anatolija Olicha otrzymałem dziś w prezencie książkę Mykołaja Koca i Wołodymyra Zasiekina nt. roztrzeliwania więźniów więzienia Łucku w dniu 23 czerwca 1941 roku. Przypomnimy, że Sługa Boży ks. Władysław Bukowiński cudownie ocalał w czasie tej masakry.

W tych dniach, na prośbę proboszcza katedry łuckiej ks. Kan. Pawła Chomiaka, prowadzę rekolekcje wielkopostne ze szczególnym uwzględnieniem nauczania i dziedzictwa dwóch Sług Bożych związanych z tą świątynią – Pasterza diecezji łuckiej ks. Biskupa Adolfa Piotra Szelążka i proboszcza katedry ks. Władysława Bukowińskiego. Okazją do takiego ujęcia sprawy jest zapowiedziana na 11 września 2016 r. w Karagandzie beatyfikacja Czcigodnego Sługi Bożego ks. Władysława Bukowińskiego.

Od p. Anatolija Olicha otrzymałem dziś w prezencie książkę Mykołaja Koca i Wołodymyra Zasiekina nt. roztrzeliwania więźniów więzienia Łucku w dniu 23 czerwca 1941 roku. Przypomnimy, że Sługa Boży ks. Władysław Bukowiński cudownie ocalał w czasie tej masakry.

„Internetowe zdigitalizowane dzienniki to nie tyle wersje tradycyjnych pamiętników i notatników, ile raczej karykaturalne reaktywacje antycznych i wczesnochrześcijańskich sposobów pisania (graphein), ćwiczenia (gumnazein), recytacji (meditatio), czytania (lectio); staja się one sposobem ufundowania forma vitae cyfrowego proletariatu w świecie, w którym nie istnieje już społeczeństwo ani wspólnota, ani nawet państwo, ale korporacje i kolektywy. Z pewnością koncepcja pisania dziennika jako gatunku «prywatnego», pisanego tylko dla siebie, jest fałszywa”.

Szymon Wróbel, „Polska pozycja depresyjna. Od Gombrowicza do Mrożka i z powrotem”, Kraków 2015, s. 15.

ŁYŻKA  DZIEGCIU  W  BECZCE  MIODU

Obchodziliśmy niedawno 25. rocznicę odrodzenia parafii rzymskokatolickiej w Ostrogu. Minęły świąteczne nastroje. Znów prozaiczne problemy dnia codziennego.

Dyrektor Kulturalno-Historycznego Rezerwatu m. Ostroga, p. Serhij Kybkało, odmówił w dniu dzisiejszym wydania nam kopii paszportu budynku kościoła, który w tych dniach wymagał Zakład Energetyczny. W rozmowie z przedstawicielem parafii znów nieprawdziwie twierdzi, że nasza parafia „bezprawnie buduje dom” – chodzi o odbudowę plebanii przy kościele, zniszczonej przez Sowietów w 1941 roku. Na odbudowę plebanii posiadamy szereg zezwoleń począwszy od 2003 roku.

Pan Kybkało powiedział, że da nam paszport budynku kościoła, jeśli zwrócimy ziemię. Za nic nie warty „papier” mamy oddać ziemię kościelną. Nieudolny szantaż. I znów padły groźby i rozmowę nagrywał…

Dyrektor rezerwatu zamiast nam pomagać, kieruje się wobec nas uprzedzeniami. Poprzez ukrywanie dokumentów, utrudnia nam remont kościoła i odbudowę plebanii. Nie mówię już o zrabowanym wyposażeniu kościoła, które jest eksponowane w muzeum – o co upominaliśmy się na początku lat. 90. XX wieku – i o co znów będziemy się upominać. Nie możemy milczeć. Będziemy wołać o godność i sprawiedliwość. Jeśli zamilkniemy – to kamienie wołać będą.

Zachowanie biednego dyrektora, którego najwyższym autorytetem wciąż jest Nikołaj Ostrowski, pokazuje jak daleko nam do normalności.

ks. Vitold-Yosif Kovaliv

 Ostróg nad Horyniem, 28 listopada 2014 r. 

TOTUS  DLA  „WOŁANIA  Z  WOŁYNIA”

W wigilię Dnia Papieskiego – w sobotę, 11 października 2014 r. – podczas uroczystej gali na Zamku Królewskim w Warszawie, wręczone zostały nagrody TOTUS. Prestiżowe „katolickie noble” przyznawane są przez Fundację „Dzieło Nowego Tysiąclecia” dla uhonorowania osób i instytucji, których działalność w sposób wybitny przyczynia się do promowania godności człowieka w duchu nauczania Jana Pawła II. Galę Nagród Totus 2014 poprowadziła Grażyna Torbicka a wystąpili na niej m.in.: Stan Borys oraz finaliści konkursu „The Voice of Poland”: Mateusz Ziółko i Monika Urlik. Tuż po wydarzeniu wręczone zostały nagrody dla laureatów konkursu im. Biskupa Jana Chrapka.

Wśród tegorocznych nominowanych w kategorii „TOTUS medialny dla upamiętnienia Bp. Jana Chrapka oraz jego roli w ukazywaniu osoby i nauczania Jana Pawła II w mediach” znalazła się także Redakcja dwumiesięcznika „Wołanie z Wołynia”.

W komunikacie o przyznaniu tegorocznego Totusa czytamy m.in.: „«Wołanie z Wołynia» to pismo religijno-społeczne. Jego treść skupia się wokół historii i obecnych problemów Kościoła Katolickiego na Ukrainie, zwłaszcza na Wołyniu. Zawiera także informacje o aktualnych relacjach międzywyznaniowych i kontaktach sprzyjających ekumenizmowi. Wytrwale buduje mosty pojednania między Polakami i Ukraińcami”.

Łucja Zalewska

Notatkę opracowano na podstawie:

„Nominowani Totus 2014”  //

http://www.dzielo.pl/pl/strona/263/nominowani-totus-2014 

„Ks. Kowalczyk, TOTUS, nagrody za heroizm” //

http://stooq.pl/n/?f=920216&c=0&p=4+18+22   

[depesza Informacyjnej Agencji Radiowej (IAR) z 11 października 2014 r.]

„XIV Dzień Papieski pod hasłem «Jan Paweł II – świętymi bądźcie»” //

http://www.ungern.fora.pl/wiara-ojcow-naszych,4/w-calym-kraju-radosc-wierni-sie-gromadza,3836-255.html  

PROŚBA  O  POMOC 

Z  OSTROGA  NA  WOŁYNIU

Drodzy Ostrożanie!

Drodzy Przyjaciele Parafii w Ostrogu nad Horyniem,

Wołynia i Kresów Wschodnich!

         Zwracam się z dramatyczną prośbą o pomoc w ukończeniu odbudowy domu parafialnego w Ostrogu. W czasie II wojny światowej, w 1941 r., został on zniszczony przez Sowietów.  

         Odbudowa plebanii, domu parafialnego, w Ostrogu trwa od 2003 roku. Na samym początku prac odbudowa ta została na pewien czas wstrzymana przez nieprzychylne nam osoby*).

         Teraz największym naszym problemem jest brak środków na roboty wykończeniowe. Dwukrotnie bezskutecznie zwracaliśmy o pomoc do niemieckiej fundacji „Renovabis”. Zdobycie funduszy obiecał nam też były administrator apostolski diecezji łuckiej bp Stanisław Szyrokoradiuk. Również inne osoby i instytucje obiecały nam pomoc. Niestety skończyło się tylko na obietnicach…

Dwudziesty trzeci (23) rok mieszkam w budynku zastępczym (nie narzekam), który niestety znajduje się z dala od kościoła. Jest to poważne utrudnienie w duszpasterstwie – nie tylko dla mnie, ale przede wszystkim dla wiernych. Nie wszyscy szukający katolickiego kapłana w Ostrogu zadają sobie trud odnaleźć ulicę Kardaszewicza. Obecnie w czasie choroby nie mam funduszy na dalszą egzystencję i kontynuowanie odbudowy domu parafialnego. Proszę o pomoc.

ks. Vitold-Yosif Kovaliv

Ostróg nad Horyniem, 30 października 2014 r.

Stowarzyszenie Ośrodek „Wołanie z Wołynia”

POMOC DLA KOŚCIOŁA W OSTROGU NA WOŁYNIU

PBS ZAKOPANE O/ BIAŁY DUNAJEC

Nr 50 88210009 0010 0100 1892 0002

Ostatnio o naszej parafii pisał red. Andrzej Klimczak i reż. Piotr Zarębski, „Wołanie z Wołynia” //

http://ksd.media.pl/publikacje/2178-wolanie-z-wolynia-red-a-klimczak-i-rez-p-zarebski    

*) Zob. Ks. Witold Józef Kowalów, „Komu przeszkadza odbudowa plebanii w Ostrogu”, „Nowa Myśl Polska” 2004, nr 36 z 5 września, s. 4. //

http://ostrog.blox.pl/2005/11/To-przezywalismy-rok-temu.html;

Ks. Witold Józef Kowalów, „Ostatni zajazd w …Ostrogu” //

http://ostrog.blox.pl/2009/03/Ostatni-zajazd-w-Ostrogu.html   

 Zob. także: 

Odbudowa plebanii w Ostrogu

Prośba z Ostroga na Wołyniu

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.847783351933011.1073741826.254753281236024&type=1  

Св. Фома Аквінський

«Фома із застереженнями визнає право народу повстати проти тирана, який систематично спотворює справедливість». 

«Філософія. Навчальний посібник» / Л.В. Губерський, І.Ф. Надольний, в.П. Андрущенко та ін.; За  ред. І.Ф. Надольного. – 7-ме вид., стер. – Київ: «Вікар», 2008. – С. 48.  

Ktoś ostatnio zapytał: dlaczego księża wstydzą się być księżmi?

Ja nie wstydzę się być księdzem. Nawet bez sutanny jestem rozpoznawany jako ksiądz, bo mam tzw. mordę brewiarzową. Nie muszę ubierać sutanny, bo i tak bez stroju duchownego jestem odbierany jako ksiądz i to nie tylko jako katolicki, ale nawet jako prawosławny.

W ubiegły czwartek, 9 stycznia 2014 r., w Nowym Targu na ul. Królowej Jadwigi ok. godz. 13, kobieta w wieku ok. 60 lat na mój widok powiedziała: „Pier*olony pop”. Kto dał prawo tej kobiecie obrażać drugiego człowieka? 

W tym samym mieście, gdy idę ulicą w białej koszuli i garniturze, jestem wyzywany od Żydów. Często słyszę dziwną agresję, najczęściej z boku pijanych wyrostków. A może to jest strach niektórych mieszkańców Miasta? (Na Podhalu są dwa miasta: Miasto – tzn. Nowy Targ, i Zakopane). Strach przed tym, że może trzeba będzie zwrócić niektóre kamienice, a może odnowić synagogę, przerobioną na kino.  

ks. Vitold-Yosif Kovaliv 

Ostróg nad Horyniem, 10 stycznia 2014 r.

„Wiersze zawsze są wolne” 

Udałem się dzisiaj na drugi dzień konferencji poświęconej Melecjuszowi Smotryckiemu w Uniwersytecie Narodowym „Akademia Ostrogska”. Niestety na miejscu dowiedziałem się, że konferencji nie ma. Była wczoraj. Ze względu na warunki pogodowe sesję trzydniową przeprowadzono w jeden dzień. Na sajcie Akademii dalej jest napisane, że „międzynarodowa konferencja odbędzie się 19-21 grudnia”…

By osłodzić sobie rozczarowanie odwiedziłem księgarnię „Mahistr” nieopodal Akademii, gdzie kupiłem sobie tomik wierszy polskiego poety Bohdana Zadury w przekładzie na język ukraiński: Богдан Задура. «Поет розмовляє з народом». – Харків, 2007. Dmytro Pawłyczko we wstępie pt. „Tragiczna ironia Bohdana Zadury” do tomiku zauważył, że antologia poezji ukraińskiej  w przekładach Bogdana Zadury pt. „Wiersze zawsze są wolne” (Wrocław 2004) nie została w należyty sposób oceniona przez krytykę ukraińską, „a tym czasem pokazuje ona, że my nie czytaliśmy w oryginale, albo czytając nie zauważyliśmy i nie domyślili się prawdziwych wartości utworów, na które zwrócił uwagę polski poeta, który żyje w atmosferze współczesnych światowych tendencji poetyckich”.

Autorem książki pt. „Historia nauczycielką życia” jest ks. Władysław Bukowiński. To już drugie wydanie tej niezwykłej historii Polski napisane przez niezwykłego kapłana, duszpasterzującego wśród łagierników i więźniów. Napisał ją w Dżezkazganie, pracując jak więzień w kopalni miedzi. Wykorzystując strajk więź­niów, rozpoczął opowiadanie dziejów ojczystych, z których, za sugestią o. Michała Woronieckiego, powstała książka.

Ks. Bukowiński podjął się spisania tego o czym mówił, mając świadomość, iż jakąkolwiek formę miałoby to opracowanie, będzie przydatne ludziom, aby ich pamięć nosiła wiedzę o wielkości i znaczeniu narodu podstępnie napadniętego oraz miażdżonego terrorem. A było ich wiele, gdyż zostali podzieleni i zmuszeni do ciężkiej pracy, by nie mieli czasu i ochoty myśleć o Ojczyźnie. Jak to zwykle bywa, stało się inaczej. Rękopis Księdza był przez wielu i wielokrotnie prze­pisywany, tak olbrzymie było zainteresowanie wśród tych umęczonych, ale pragnących krzepić swoje serca patriotów. Okazało się też, iż spisana przez Ks. Bukowińskiego historia wpisuje się w sienkiewiczowską dewizę „ku pokrzepieniu serc”.

Ujęcie dziejów na współczesne czasy nie jest nowatorskie, ale zdumieniem napawa fakt, że ks. Bukowiński musiał mieć świetnych nauczycieli, skoro tak wiele zapamiętał. Umiejętnie też charakteryzując poszczególne okresy, wskazywał na najważniejsze wydarzenia, analizował przemiany i ukazywał, jak kolejni władcy Polski rozmyślali i analizowali politykę międzynarodową oraz jej możliwe oddziaływanie na wewnętrzne życie państwa polskiego. Takiego myślenia – po królewsku – brakuje. Dlatego ta książka, choćby tylko z tego powodu, warta jest lektury i upowszechnienia. A poza tym dowodzi, iż w istocie historia jest nauczycielką życia – ale dla tych, co chcą, aby tak było.

Ryszard Hubicki

Ks. Władysław Bukowiński

„Historia nauczycielką życia”

Wydawca „Wołanie z Wołynia”

Biały Dunajec – Ostróg

[„Źródło” nr 27 (1070) z 1 lipca 2012 r., s. 29.]